Ministrant przy ołtarzu i w zakrystii

1. Pamięta, że przy ołtarzu usługuje samemu Bogu jako wybrany przedstawiciel Wspólnoty Parafialnej.
2. Aktywne i w skupieniu uczestniczy w Liturgii i głośno i wyraźnie wypowiada słowa modlitw, bierze udział w śpiewach oraz starannie wykonuje czynności powierzone mu przez Przełożonych.
3. Odmawiając przed i po Mszy św. wspólną modlitwę ministrantów nie zapomina również o osobistym przygotowaniu i dziękczynieniu za posługę w czasie Liturgii.
4. Stara się uczestniczyć w Eucharystii w sposób pełny, tzn. w stanie łaski uświęcającej, przyjmując Komunię św.
5. Troszczy się o czystość serca i ciała. Jego zawsze czysty strój liturgiczny jest znakiem serca gotowego na przyjęcie Chrystusa.
6. Bezpośrednio po przyjściu do zakrystii ubiera się w swoje szaty liturgiczne, a przed wyjściem starannie je składa lub wiesza na wieszaku
7. Zawsze chętnie uczestniczy w przygotowaniu Świętej Liturgii i miejsca jej odprawiania.
8. Niczego nie bierze i nie dotyka w kościele lub w zakrystii bez pozwolenia kapłana albo kościelnego.
9. Przychodzi do zakrystii co najmniej 10 minut przed rozpoczęciem Świętej Liturgii. Mówi z powagą i wyraźnie: "Króluj nam Chryste" i tym samym pozdrowieniem wita też przychodzącego kapłana
10. Unika niepotrzebnych rozmów w zakrystii i prezbiterium. Z z konieczności mówi krótko i rzeczowo, a przede wszystkim szeptem.
11. Stara się wypełniać dokładnie i w skupieniu, sobie właściwą ministrancka postawą liturgiczną, a w razie potrzeby jest zawsze gotów podjąć funkcje ministranta stopnia niższego.
12. Po skończonej Liturgii wychodzi z zakrystii w ciszy i spokoju, pamiętając, że jest ona częścią Kościoła, w którym mieszka Bóg.

1. Kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swe obowiązki.
2. Służy Chrystusowi w Ludzie Bożym.
3. Rozwija w sobie życie nadprzyrodzone.
4. Pracuje nad swoim charakterem i czuwa nad czystością serca i duszy.
5. Poznaje liturgię i żyje nią.
6. Modli się za Kościół i Ojczyznę, służy im rzetelną pracą.
7. Jest dobrym synem i bratem w swej rodzinie.
8. Swoją chrześcijańską postawę wnosi wszędzie prawdziwą radość.
9. Przez swoją pilność i sumienność staje się przykładem dla innych.
10. Na podobieństwo kapłana stara się być drugim Chrystusem w swoim środowisku.

1. Jezus Chrystus - jest jego Światłem i Życiem oraz jedyną drogą do Ojca; przyjął Go jako swego Pana i Zbawiciela, oddał mu swoje życie, aby nim kierował.
2. Niepokalana - jest dla niego najdoskonalszym wzorem Nowego Człowieka oddanego całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu; dlatego oddał się Jej, rozważa z Nią w różańcu tajemnice zbawienia i naśladuje Ją.
3. Duch Święty - który namaścił Jezusa, sprawił że narodził się na nowo do życia dziecka Bożego skierowanego w miłości i posłuszeństwie ku Ojcu; dlatego chce prowadzić życie w Duchu, poddając się Jego tchnieniu i mocy.
4. Kościół - wspólnota pielgrzymującego Ludu Bożego, zjednoczona z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym jest dla niego jedynym środowiskiem życia, w którym może się rozwijać. Chce wzrastać coraz głębiej w tę braterską wspólnotę w ramach parafii, która jest znakiem i urzeczywistnieniem Kościoła powszechnego.
5. Słowo Boże - staje się dla niego światłem życia i będzie podejmował stały wysiłek zachowania go treścią życia; dlatego chce karmić się nim jak najczęściej, szczególnie poprzez osobiste i wspólne z braćmi studiowanie Pisma Świętego.
6. Modlitwa - jest oddechem Nowego Życia, wielkim przywilejem i radością Nowego Człowieka, źródłem mocy i dziełem Ducha Świętego w nim, dlatego chce być wierny praktyce codziennej rozmowy z Bogiem.
7. Liturgia - szczególnie Eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła - wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chce zawsze jak najpełniej uczestniczyć w posłudze liturgicznej według wszelkich zaleceń odnowy Kościoła.
8. Świadectwo - słowa i życia jest nakazem Pana, który chce abyśmy dzięki mocy Ducha Świętego, mogli stać się Jego świadkami; ufając tej mocy i modląc się o nią chce przy każdej okazji wyznać Chrystusa, swego Pana i Zbawiciela.
9. Nowa Kultura - polega na uwolnieniu człowieka od wszystkiego co poniża jego godność oraz rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia; jest ona bardzo potrzebną formą świadectwa i ewangelizacji, jego świadectwem w tej dziedzinie będzie więc ofiara abstynencji od alkoholu, tytoniu i wszelkich narkotyków oraz szerzenie kultu czystości i skromności jako wyrazu szacunku dla osoby.
10. Agape - czyli piękna miłość, jaką Duch Święty rozlewa w sercach naszych, dzięki której możemy odnaleźć się w pełni przez bezinteresowny dar z siebie dla Boga i bliźnich, jest najwyższą formą świadectwa i urzeczywistnienia się osoby; dlatego poprzez stałe nawracanie się i naśladowanie Chrystusowego Krzyża, chce wdrażać się w postawę bezinteresownej służby, na wzór Syna Człowieczego, dla Kościoła oraz wszystkich braci zwłaszcza biednych i uciśnionych.